Venice, Italy

"Polo said: Perhaps I'm afraid of losing Venice all at once, 

if I speak of it, or perhaps, speaking of other cities, 

I have already lost it, little by little."

- Italo Calvino, Invisible Cities -

Disneyland for grown-ups. Box of chocolates that you eat all at once. That's what I read about Venice. True that. I'm quoting others because there isn't a thing about this city that hasn't been already said but I'm gonna try it anyway. This "Queen of Adriatic" was much more than I expected it to be and surprised me like not many places did. It's been more than a week since I returned home and although I spent only one entire day there, its effect is as big as its Grand Canal. I still wake up at night and realize that I'm seeing those grotesque masks, ladies hiding behind carnival dresses and I'm in ridiculously expensive gondola (the one that I won't pay in real life) and the labyrinth of canals is getting bigger and I wake up and I realize that it's just another dream built on the basis of reality, hanging somewhere in between like those colorful Gothic houses that might sink one day. I don't think they'll ever sink though. Venice has been there long before you and me and it's gonna be there when nobody even remembers who we were. You can't sink a city which mastered living surrounded by the water, a city where you need a boat to live, whether you're lucky (or not) to own one of those houses, the ones that everybody stares at, whether you're a curious tourist, nervous policeman or merchandiser who has the sea in his blood. Venice for me is like this old lady I saw during one vaporetto ride (local water bus). She is old, around 80-ish and classy, she didn't cut her hair like 99% of old ladies do. She wears her silver ponytail that gently touches her long, black, probably too expensive, coat. You might like her, you might not but you can't pretend that you didn't notice her, that you didn't notice the lady Venice aging gracefully and more importantly, with attitude. Even if sinking is the only option left! Welcome to the city of Marco Polo, Antonio Vivaldi, Giacomo Casanova and Tintoretto, to name a few. Welcome to Venice!

Esp

Disneyland para los adultos. Una caja de bombones que se devora en un segundo. Hay tantas palabras que describen Venecia. Hay tantas palabras ya dichas que se me hace difícil encontrar mis propias palabras. Lo voy a intentar. Esta Reina del Adriático, como la llaman, es mucho más que una ciudad. Es uno de los pocos sitios que me ha dejado boca abierta. Aunque ya pasó más de una semana desde mi vuelta a casa, y aunque tuve solo un día entero en Venecia, su influencia es tan grande como el Canal Grande que la divide. Aun me despierto por las noches dándome cuenta que otra vez están ahí las máscaras grotescas y chicas con vestidos de carnaval. Me doy cuenta que estoy en una góndola, la misma que no pagaría en vida real y como el sueño avanza, el laberinto de canales se va haciendo más grande, más confuso. Me despierto y me doy cuenta que eso solo otro sueño basado en realidad, el sueño que flota en mi mente, como flotan las casas venecianas que quizá se inunden algún día. Yo no creo en eso. Venecia estuvo ahí mucho antes de nosotros y seguirá en su sitio incluso cuando ya nadie se acuerde quien éramos. No se puede inundar la ciudad que se adaptó a vivir rodeada de tanta agua, la ciudad donde uno necesita algún barquito o cualquier transporte acuático. Da igual si se trata del dueño de una de esas casas de colores, un turista que lo quiere ver todo y lo quiere ya, un policia nervioso o un vendedor que lleva el mar en sus venas. Venecia me recuerda a una señora que vi mientras esperaba que el vaporetto me llevase a otra parte de la ciudad. Ella no tiene el típico pelo corto que lleva 99% de las señoras de su edad. Tiene 80 y pico y su coleta de color plata, hecha con mucho cuidado forma un buen contrste con el abrigo largo y negro, seguramente demasiado caro. Quizá os gusta, quizá no tanto, pero es imposible no notarla. Es imposible no notar a la señora Venecia que lleva sus años con mucha clase, y sobre todo, con mucha confianza. Aunque se inunde en cualquier momento. Esa es la confianza que pocas personas y ciudades tienen, la confianza que me atrae como un imán. Bienvenidos a la ciudad de Marco Polo, Antonio Vivaldi, Giacomo Casanova y Tintoreto entre otros. ¡Bienvenidos a Venecia!

Srp

Diznilend za odrasle. Bombonjera koja se pojede u trenutku. Sve to su rekli o Veneciji, a ja navodim par metafora jer nije lako opisati grad o kojem je već sve rečeno. Ipak ću pokušati da vam je dočaram iz svog ugla. Venecija, kraljica Jadrana, je najblaže rečeno prevazišla sva moja očekivanja i opravdava svu slavu koju nosi sa sobom. Iako je prošlo više od nedelju dana od ovog kratkog putovanja koji je zapravo trajao samo jedan celi dan, ostavila je veliki utisak na mene. Još uvek noću sanjam njene groteskne maske, devojke u karnevalskim haljinama, sanjam kako se vozim u skupoj gondoli, onoj istoj koju u stvarnosti nikada ne bih platila. Što više sanjam, tako lavirint venecijanskih kanala postaje sve veći i zamršeniji, pa se odjednom budim i shvatam da je ovo bio još jedan san o Veneciji, neka stvarnost između sna i jave u koju nesvesno tonem, kao što neprimetno tonu šarene venecijanske kuće. Ipak mislim da Venecija neće tek tako potonuti. Bila je prisutna daleko pre mene i vas i biće tu gde jeste i kada se nas niko više ne bude sećao. Kako uostalom može da potone grad koji je usavršio život na vodi, grad u kojem vam je potreban čamac, bilo da ste vlasnik jedne od šarenih kuća, usplahireni turista, nervozni policajac ili nonšalantni dobavljač robe čijim venama teče more. Venecija je za mene kao jedna stara gospođa koju sam ugledala dok sam se vozila vaporetto-m (vodenim autobusom). Ova dama od 80-ak godina ne nosi tipičnu kratku frizuru sa kojom iz meni nekih nepoznatih razloga završi 99% starijih žena. Njen konjski rep srebrne boje uredno dotačinje crni, dugački skupoceni kaput. Možda vam se sviđa kako ova dama nosi svoje godine, možda ne, ali ne možete a da je ne primetite. Ne možete da ne primetite držanje gospođe Venecije koja stari polako i sa stilom, i što je najvažnije, sa stavom. Pa makar potonula! To je taj stav koji malo koja osoba ili grad poseduju. Dobrodošli u grad kanala na koji pomislimo kad čujemo imena kao što su Marko Polo, Antonio Vivaldi, Đakomo Kazanova i Tintoreto. Dobrodošli u Veneciju!

Ph. by Ulises

I wore:

Coat: Primark

Turtleneck: Tex

Dress as skirt: H&M

Bag: Primark

Boots: Tex

Hat: Tex